De redder
Ze is er in vele soorten en maten. Van de vriendin die lieve berichtjes stuurt tot de buurvrouw die checkt of het licht wel uit is wanneer je niet thuis bent. Van het meisje dat haar moeder helpt zich goed te voelen tot de jongen die na het vertrek van zijn vader diens rol overneemt.
Redden, het is een menselijk iets, we zorgen nu eenmaal graag voor elkaar. Maar er is een duidelijk verschil tussen lief zijn voor elkaar, je liefde tonen, een beetje helpen én echt de redder uithangen.
Na mijn blogpost op social media over mijn periode van terugtrekken kwamen er vele reacties binnen. Onder het bericht zelf, maar ook overstroomde mijn inbox met berichten en kreeg ik zelfs post thuis gestuurd. Velen gewoon met liefs, weer anderen met allerhande tips en adviezen over wat ik allemaal zou moeten doen.
Die laatste berichten kwamen van de redders!
En ook die bedoelen het goed, maar ze slaan erin door. Want nergens in mijn bericht, heb ik een vraag gesteld. Dus waarom krijg ik dan toch vele antwoorden?
Er zit een belangrijke les in deze manier van omgaan met elkaar voor alle goedbedoelende redders. Wacht op de vraag, voordat je je redders-cape omslaat.
Dit is mijn proces en dat doorloop ik op mijn manier, met de hulp die ik wil. Ik ben mondig genoeg om een vraag te stellen als ik dat had gewild. En als ik dat niet zou durven, zou dat ook mijn proces zijn. Ik, maar ook jij, kan alleen mezelf redden. Indien nodig.
Dit is waar het echt over gaat. Projectie. Een ieder die mij overspoelde met analyses, tips en adviezen, projecteert haar eigen proces op het mijne. Dat wat je mij adviseert, mag je echter aan jezelf adviseren.
Van mij de uitnodiging om telkens wanneer je de behoefte voelt een ander te redden, je dan eerst eens af te vragen wat er in jou aangekeken mag worden. Waar worstel je mee? Wat raakt de ander in jou aan? Waar raakt het aan jouw proces? Waarom vind je het nodig de ander van advies te dienen zonder dat erom gevraagd wordt? Wat maakt dat wakker in jou? Waar loop je bij jezelf voor weg en kun je nu heerlijk op de ander loslaten?
En nu weet ik dat er vrouwen zijn die zich gekwetst of beledigd voelen, vrouwen die zich afvragen “oeps, deed ik dat ook?” en zelfs vrouwen die mij gaan ontvolgen, want hoe onaardig en ondankbaar ben ik.
Lieve vrouw, dat mag je allemaal voelen. Maar vraag je dan tegelijkertijd tijdens dit voelen eens af wat dit over jou zegt. Daar help je jezelf zo mee. Kun jij jezelf mee redden. Hoef je dat niet meer voor een ander te doen!